غزل

درست مثل غنچه به خود فشرده بودم

تو آمدي سراغم و گرنه مرده بودم

تو آمدي و گرنه من ز خود رميده

جنازه خودم را بدوش برده بودم

جدال مهلكي بود ميان ما و غربت

اگر نمي رسيدي شكست خورده بودم

بر هميشه گرمت قشنگترين غزل بود

غزل شنيده بودم غزل برده بودم